28. Murder she wrote ...........

Even uit de lucht geweest omdat we geen bereik hadden in Okarito.

9 januari: Opgestaan autodeuren open en genieten van uitzicht over de beek en een mooie zonnige ochtend  vanaf het bed. Binnen enkele seconden is het zo "gezellig" om ons hoofd en in de hele auto dat we in no-time alles weer dicht doen en ons op het moordpad begeven. Sandflies all over the place. Ik denk dat we in 10 minuten ongeveer 150 vliegjes hebben gedood. Tot zover de idyllische ochtend. Met de deuren dicht aangekleden, niet uitgebreid ontbeten en als een haas op pad. Onderweg mooie uitzichten en groene bossen tot we bij Westport weer aan de kust komen.  Daar effe verkeerd gereden op zoek naar de sealcolony. Eerst de afslag naar de vuurtoren op Cape Foulwind genomen om vanaf daar de eerste blikken op de weidse oceaan te werpen. Het is een strak blauwe hemel en goed warm. Wat een verschil met gisteren aan de oostkust. Een kort stukje doorrijden brengt ons bij de zeehonden kolonie. Een goed aangelegd pad met mooie uitzichten leidt naar een vlonder direct boven de rost van de kolonie.  Het is even zoeken maar dan zien we op verschillende plaatsen moeders met jongen liggen. 
Teruggewandeld en een lekker broodje bereid in ons huis op wielen en dit in het zonnetje aan het strand opgegeten. Dan de reis verder naar het zuiden op zoek naar de Pancake Rocks en blowholes. Als we daar aan komen is Wim niet zo fit en besluiten we na een kopje koffie in de tavern de camper op de parking te zetten en gaat Wim even slapen. Ik zet een stoeltje buiten en met een boek en een fles water is het genieten opvallend weinig sandflies hier en dus rustig zitten. Na een uurtje is Wim wee fit en besluiten we toch even door te rijden naar de Pancakerocks 5 minuten verderop. aar de rondwandeling naar de blowholes gemaakt, maar helaas zijn we er rond laag tij en is het niet zo spectaculair als je in de boeken ziet, toch blijven de uitzichten indrukwekkend. ALs we nog een stukje doorrijden naar Greymouth komen we veel mooie parkeerplekken tegen en ontstaat het plan om zo'n plekje op te zoeken om te overnachten. Eerst nog even boodschappen doen in Greymouth, dan hebben we tenminste eten voor de avond in de koeling.  Net door Greymouth heen hopen we op een mooi plekje aan zee, maar het blijkt dat we het binnenland induiken en van een leuke parkeerplaats is geen sprake en wordt het de eerste motorcamp die we tegenkomen, en die zit bij Kaihinu. Al met al veel verderop dan we hadden bedacht. Een snelle hap(wim), wasje gedraaid(Suzan), lekker douchen en onder de wol.

10 januari: Gelukkig valt het hier mee met de muggen en kunnen we met de deuren open ontbijten. Dan weer het al vertrouwde camper ritueel: stroom afkoppelen, vuil water lozen, schoon laden, toilet legen en rijden maar. Bij een bord met een quiltwinkeltje even van de weg af en rondneuzen, dan door naar Hokitika. Een redelijk dorpje met heerlijke latte en een greenstone-shop. Bij de eerste zijn we geïnteresseerd en kijken we bewonderend rond in de werkplaats hoe ze een onooglijk stuk rots omtoveren in een helder groene steen. Maar bij de 2e, 3e, 4e enz blijkt dat ze dat overal laten zien en gaan we voor de koffie. Als we weer gaan rijden is het doel Okarito, net voor de Frans Josef glazier. Dit is ongeveer 2,5 uur rijden dus gaat de drive-modus weer aan. Het is de dag van veel stoppen vandaag blijkt, want nog geen 15 minuten rijden en we zien in het stadje Ross een golddigger shop en we gaan ons geluk beproeven in de beek 10 minuten wandelen vanaf het huisje. Veel geduld en diep graven in een stenen bedding moet resultaat opleveren volgens de kenners, maar na 1,5 uur houden we het toch maar voor gezien. Een mooie ervaring rijker, maar een illusie armer (nou ja). Dan toch echt even doorrijden en als we om 17.15 uur in Okarito aankomen is de kayaktours-office nog open en na overleg over het weer van morgen besluit Wim om morgenochtend een halve dag een kayak te huren en de lagoon te gaan verkennen.  Er is geen echte campground hier, maar een veld waar je mag staan en een publieke toilet en douche die onderhouden wordt door de lokale bevolking (30 mensen wonen in dit gehucht). De zon schijnt en we kunnen nog net een plekje vinden tussen alle tentjes/huurauto's en megacamper. En na 10 minuten zitten we lekker aan de koffie in de zon. Met folders uit de i-site van hokatika op schoot lezen en bedenken wat we zouden willen/kunnen doen.  Ik zou wel een galzier wandeling willen doen, dus proberen we te bellen met de gids die deze wandeling maakt, helaas, geen bereik hier. Dan de fiets gepakt en even een rondje gereden, de zee gezien en een startpunt voor een mooie wandeling gevonden. Ook gaat hier een wandeling in de avond het bos in om de Kiwi te spotten en andere nachtdieren te zien. Deze zit vol tot maandag avond, maar dan kunnen we mee. Betekend dat we hier 3 nachten blijven, wel zo lekker rustig. Hapje koken, bedje spreiden, blog in klad schrijven want er is geen bereik, en tukken maar.