25. Zee-kayakken

Vandaag (5-1) om 9.00 uur met onze gids Nick van Cable Bay kayaks gaan we een aantal uren op pad om langs de baai te gaan varen. De zee ziet er rustig uit, maar alles kan hier snel veranderen dus eerst een korte safety-briefing en daarna peddelen maar.
Het s even wennen maar als we de baai uit zijn hebben we het ritme aardig te pakken. Nick heeft ons verzekerd dat we alleen de kayak omkrijgen als we op het dek gaan dansen dus ook al is er wind en deining we gaan ervoor. Via smalle lage cave varen is spannend maar ook super mooi. Het licht van biuten weerkaatst op de bodem en kom dan de caves in. Blauwer kan je de zee niet krijgen denk ik. Combinatie water en camera zijn niet de beste, dus foto's maken lukt maar af en toe. Eigenlijk is dat wel even rustig. Alleen maar genieten en peddelen.
Tijdens de tocht zien we diverse zeevogels broeden op de rotsen. Als we een jonge aalscholver in het water zien vlak voor de boot, merkt Nick op dat hij moeite heeft met duiken. Als hij zijn peddel onder de vogel doorhaalt blijkt er een lang stuk vislijn om zijn poot te zitten. Het lukt om de vogel te vangen en hem te bevrijden van zijn, waarschijnlijk dodelijke, last. Nu maar verder proberen een visje te vangen jochie. We zien hem gelijk dieper duiken en makkelijker zwemmen. Mazzel dat we hem vonden.

Verderop liggen we klaar om door een smalle kloof te varen en al wachtende ziet Wim ineens vriendje Robbie zwemmen. Volledig ons negerend zwemt hij tussen de boten door en verdwijnt weer in de zee. Vriendjes worden zit er niet in vandaag. Na bijna 2uur varen bereiken we een strandje en kunnen we de benen strekken en wat snorkelen. Helaas is het nog niet volledig eb en is er weinig te zien in de 1ste meters, en als Wim met een snorkel op probeert verder te zwemmen komt hij tot de conclusie dat het "echt niks" voor hem is. Ademen met je kop onder water is niet normaal hoor!!!
Na een half uurtje poedelen en rondkijken gaan we op weg terug. Nick verwacht een stevige middagbries waardoor de golven hoger zullen worden en de wond ons kan helpen om de terugweg te vergemakkelijken. Alleen ook hier verrast het weer zelf een ervaren kayaker als Nick. Het s bijna windstil op de terugweg dus met een beetje hulp van de stroming moet er gewoon stevig gepeddeld worden om weer land te bereiken. Maar het is echt heerlijk op het water en Nick weet zeer veel te vertellen over de natuur en de verschijnselen die je om je heen ziet. En passant heeft hij ook nog enkele tips voor mooie tochten vlak bij de frans Jozef Glazier en Queenstown. Dus vanavond maar weer even opnieuw naar de route kijken hoe we verder gaan.

We zijn nu ruim 2 weken op pad en merken dat ook 6 weken nog veel te kort is om hier van het land te genieten. Het is supermooi overal en dan wil je gewoon wel langer op een plek rondkijken. De route en wensen daarom wat bijgesteld.

Morgen wordt een reisdag van Nelson naar Kaikoura, hopelijk lukt het daar om de wens van Wim te kunnen vervullen. Walvissen kijken!!!